ខ្លួនទីពឹងខ្លួន

(កំណាព្យមេពាក្យ ៤ បទកាកគតិ)

និពន្ធដោយ

ភិក្ខុ ថាច់ ប្រីជា គឿន (សុធម្មប្បញ្ញោ)

ខ្លួនទីពឹងខ្លួន
ខ្មែរក្រោមសព្វថ្ងៃ
រស់រងទុក្ខភ័យ
រីងរៃជីវិត
ក្រោមរបបយួន
បាត់បង់អស់សិទ្ធិ៍ 

យួនគាបសង្កត់ 

ទុក្ខឥតស្រាន្តស្រាក ។ 

សង្ឃឹមសាសន៍គេ 

ជួយថ្នាក់ថ្នមថែ 

កាន់តែលំបាក 

គេចងពិឃាត
វាយដំទាត់ធាក់ 

ដាក់គុកច្រវាក់ 

ឥតត្រាប្រណី ។ 

នៅក្រោមនឹមយួន 

រងទុក្ខផ្ទួនៗ 

គ្មានសិទ្ធិ៍ហាស្ដី 

ខ្លួនជាម្ចាស់ស្រុក 

ជាម្ចាស់ទឹកដី 

ត្រូវយួនកាឡៃ 

ជាជាតិភាគតិច ។ 

អ្នកនៅក្នុងស្រុក 

បានត្រឹមបៀមទុក្ខ 

ពេលឃើញយួនក្ដិច 

យួនបិទសំឡេង 

យួនជាន់ពន្លិច 

ឲ្យខ្មែរក្រោមលិច 

លង់ក្នុងអន្ធកា ។ 

អំពើរើសអើង 

តែងតែកើតឡើង 

លើជាតិសាសនា 

ខ្មែរក្រោមគ្រប់រូប 

រងទុក្ខខ្លោចផ្សា 

បើហ៊ានតវ៉ា 

នឹងត្រូវប្រល័យ ។ 

អ្នកនៅបរទេស 

ដែលមានចំណេះ 

ប្រាជ្ញាវាងវៃ
បង្កើតចលនា 

ទាមទារសេរី 

ជាម្ចាស់ទឹកដី 

ជូនខ្មែរក្រោមពិត ។

ខ្លួនទីពឹងខ្លួន 

កម្លាំងមាំមួន

ត្រដាងការពិត

ប្ដឹងរដ្ឋការយួន

រឿងរំលោភសិទ្ធិ៍ 

ឲ្យអន្តរជាតិគិត

បញ្ហាខ្មែរក្រោម ។

សហព័ន្ធខ្មីឃ្មាត 

បង្កើតទង់ជាតិ 

ខៀវលឿងក្រហម

លើកឡើងព្រោងព្រាត

តំណាងខ្មែរក្រោម

សាមគ្គីរួបរួម 

ចូលសហប្រជាជាតិ ។

ថ្លែងការណ៍ផ្ទួនៗ 

ពីបទដែលយួន 

រុកកួនធ្វើឃាត 

លើជាតិខ្មែរក្រោម 

នៅសហប្រជាជាតិ

ឲ្យអន្តរជាតិ 

ជួយរកយុត្តិធម៌ ។

ខ្មែរក្រោមក្នុងស្រុក 

កុំដេកកើតទុក្ខ
ត្រូវចេះត្រដរ 

ចេះប្រើសិទ្ធិ៍ខ្លួន 

ការពារវប្បធម៌ 

ជាតិនឹងបវរ 

ប្រសើរថ្លៃថ្លា ។

ត្រូវតែក្លាហាន 

ធ្វើតាមលំអាន 

នៃច្បាប់មាត្រា 

សិទ្ធិជនជាតិដើម 

ដែលយូអិន (UN) ចារ 

ហើយយួនសន្យា
ថាត្រូវអនុវត្ត ។
មាត្រាទីបី
បានចែងអំពី
សិទ្ធិស្វយ័ត
សម្រេចវាសនា
ខ្លួនឯងប្រាកដ
ខ្មែរក្រោមកំណត់
វាសនាខ្លួនឯង ។
សិទ្ធិ៍ដ៏អស្ចារ្យ
សម្រេចវាសនា
ខ្លួនដោយខ្លួនឯង
នឹងកើតមានដល់
ខ្មែរក្រោមជាក់ស្ដែង
 ដែលចេះប្រឹងប្រែង
ប្រើប្រាស់សិទ្ធិ៍ខ្លួន ។
ពេលខ្មែរក្រោមអាច
ប្រើសិទ្ធិ៍អំណាច
ជាតិនឹងមាំមួន
ធ្វើជាម្ចាស់ស្រុក
ម្ចាស់វាសនាខ្លួន
បានផុតនឹមយួន
តរៀងទៅហោង ៕៚

ទីក្រុង San Jose រដ្ឋ California សហរដ្ឋអាមេរិក ថ្ងៃអាទិត្យ
១០ រោច ខែបុស្ស ឆ្នាំ កុរ ឯកស័ក ព. ស. ២៥៦៣ ត្រូវនឹងថ្ងៃ
ទី ១៩ ខែមករា គ. ស. ២០២០